Nieszczelna dylatacja pozioma to najczęściej początek całego ciągu prolematycznych sytuacji, które mogą prowadzić do zniszczenia niżej leżących struktur budowlanych. Przywrócenie szczelności dylatacji poziomej należy do obowiązków administratora budynku. Poniżej przykładowa sytuacja i proponowane rozwiązanie technicze.
Problematyczne miejsce - nieszczelna dylstacja pozioma.
Przydatne produkty z grupy masy zalewowe i kity dylatacyjne
- Płynna masa poliuretanowa do zalewania szczelin PU 50*
- SABA Sealer MB
- MAXFLEX 700 i 800
- MAXJOINT ELASTIC
- Sikaflex PRO 3 WF
- Maxflex 900
Naprawa dylstacji poziomej (jak na fotografii), polega na usunięciu starego wypełnienia i zastosowaniu nowej masy zalewowej do dylatacji.
Przed przystąpieniem do naprawy należy ocenić jaką masę dylatacyjną należy zastosować po naprawie. Najlepiej mieć już wcześniej przygotowany produkt, którym od razu można będzie uzupełnić wyczyszczoną przerwę dylatacyjną. Unikniemy w ten sposób ewentualnego zalania lub zabrudzenia wyczyszczonej powierzchni. Środki dylatacyjne należy dobierać odpowiednio do sytuacji - szczególną uwagę należy zwrócić na obciążenia mechaniczne (ruch lekki, średni czy ciężki kołowy), czy dylatacja jest wewnątrz budynku czy na zewnątrz i czy materiał będzie miał kontakt z substancjami chemicznymi (olejami, paliwami, kwasami itd).
Uszkodzoną dylatację należy oczyścić z dotychczasowego wypełnienia. Po usunięci wypełniacza należy sprawdzić czy nie ma uszkodzeń betonu wzdłuż przerwy dylatacyjnej. Wszelkie ubytki należy uzupełnić odpowiednią zaprawą (np. Repafast Tixo). Po dokonaniu niezbędnych napraw i dokładnym oczyszczeniu należy umieścić w szczelinie odpowiedni sznur dylatacyjny z miękkiej pianki. Sznur powinien być większej średnicy niż dylatacja - ma zostać wciśnięty w głąb przerwy i tam się pozostać. Sznur stosuje się w celu zmniejszenia zużycia kitu dylatacyjnego.
Następnie, zależnie od środka wykonuje się gruntowanie brzegów przerwy dylatacyjnej, w celu polepszenia przyczepności kitu uszczelniającego. W zależności od wybranego produktu kity dylatacyjne można wlać (płynne) lub wycisnąć (kartusze lub kiełbasy) za pomocą wyciskacza w szczelinę dylatacyjną. Po wypełnieniu przestrzeni należy ją odpowiedni wygładzić i wyprofiować wg potrzeby.
Czas schnięcia mas dylatacyjnych jest różny - żeby zapewnić szczelność naprawionej dylatacji należy stosować się ściśle do wytycznych stosowania poszczególnych producentów.
Przerwy i dylatacje
Czym są przerwy konstrukcyjne?
Przerwy konstrukcyjne to celowo zaprojektowane odstępy lub szczeliny w elementach budowlanych, które umożliwiają ich niezależny ruch. Ich zadaniem jest kompensacja naturalnych zmian w konstrukcji wywołanych przez różne czynniki. Przerwy stosuje się w takich przypadkach jak:
- Ruchy termiczne: Materiały, np. beton czy stal, kurczą się i rozszerzają pod wpływem zmian temperatury. Przerwy zapobiegają pękaniu lub deformacjom.
- Ruchy sejsmiczne: W regionach zagrożonych trzęsieniami ziemi odstępy te absorbują drgania, zmniejszając ryzyko uszkodzeń.
- Ruchy gruntu: Osadzanie się podłoża lub inne zmiany mogą powodować naprężenia – przerwy pozwalają na ich kompensację.
Przerwy konstrukcyjne mogą występować w różnych częściach budynku, takich jak ściany, stropy czy fundamenty. Są to ogólne odstępy umożliwiające ruch, stosowane nie tylko w budownictwie, ale i w innych dziedzinach inżynierii.
Czym są dylatacje konstrukcyjne?
Dylatacje konstrukcyjne to specyficzny rodzaj przerw, które dzielą budynek na oddzielne sekcje, umożliwiając ich niezależny ruch. Są szczególnie istotne w dużych lub złożonych konstrukcjach. Dylatacje projektuje się w takich sytuacjach jak:
- Długie rozpiętości: W dużych budynkach (np. halach czy wieżowcach) ruchy termiczne mogą być znaczne, a dylatacje zapobiegają uszkodzeniom.
- Różne obciążenia: Części budynku poddane różnym siłom osiadają nierównomiernie – dylatacje pozwalają na niezależne ruchy tych sekcji.
- Różne materiały: Gdy w konstrukcji użyto materiałów o odmiennych właściwościach (np. beton i stal), dylatacje zarządzają różnicami w ich zachowaniu.
Dylatacje zazwyczaj przebiegają przez całą wysokość budynku – od fundamentów po dach – i mogą być wypełnione elastycznymi materiałami, np. poliuretanem, aby zapewnić szczelność przy jednoczesnym umożliwieniu ruchu.