Posadzki żywiczne o wszechstronnym zastosowaniu

Posadzki żywiczne są coraz częściej stosowane. Dzieje się tak ze względu na bardzo dobre parametry końcowe tych posadzek. Poniżej przedstawiamy opis i charakterystykę żywic i posadzek wykonywanych w oparciu o nie.

Żywiczne posadzki wykonywane w oparciu o najnowsze produkty spełniają bardzo wiele różnych funkcji. Dobrze wykonana posadzka żywiczna jest w stanie oprzeć się bardzo dużym obciążeniom czy agresywności środowiska przy jednoczesnym zachowaniu estetycznego wyglądu.
Bardzo wysokie parametry posadzek żywicznych sprawiają, że coraz częściej są one stosowane przez inwestorów – pomimo wysokich kosztów ich wykonania.
Posadzki żywiczne cechują się następującymi właściwościami:

• Możliwość uzyskania dowolnego koloru
• mogą być gładkie lub antypoślizgowe (także błyszczące bądź matowe)
• niektóre posadzki są paroprzepuszczalne
• posiadają bardzo wysoką chemoodporność na większość związków chemicznych (stanowią tym samym zabezpieczenie przed zanieczyszczniem środowiska)
• potrafią odprowadzać ładunki elektrostatyczne, przez co mają zastosowanie w pomieszczeniach ze specjalistyczną aparaturą
• umożliwiają wykonanie posadzek bezspoinowych przez co są znacznie łatwiejsze w eksploatacji i utrzymaniu czystości

Żywice bezrozpuszczalnikowe, które stanowią zdecydowaną większość znakomicie odnajdują się w przemyśle spożywczym, a także obiektach służby zdrowia.

Obecnie dostępne są następujące rodzaje żywic: poliestrowe, akrylowe, metakrylowe, epoksydowe i poliuretanowe.

Właściwości żywic posadzkowych

 Istnieje kilka podstawowch rodzajów posadzek żywicznych. Różnią się one nie tylko wykonaniem, ale także wytrzymałością i trwałością podłoża.

Pierwszym rodzajem posadzek żywicznych są posadzki cienkowarstwowe. Wykonuje się je poprzez pokrycie powierzchni betonowej posadzki warstwami żywicy.  Można zastosować tu barwione żywice poliuretanow bądź epoksydowe, które pozwolą uzyskać powierzchnię o jednolitym kolorze.

W celu uzyskania dobrej jakości powłoki posadzka powinna być odpowiednio gładka i równa. Należy ją wykonać z betonu klasy min. C 20/25 zacieranego mechanicznie bądź wylania masy samopoziomującej (polimerowo-cementowej) która cechuje się dużą odpornością na zginanie i ściskanie. Świeżą, nieużytkowaną jescze, posadzkę należy przeszlifować, aby usunąć warstwę mleczka cementowego. Jeżeli chcemy wykonać powłokę  na posadzce już eksploatowanej należy:

• przygotować podłoże poprzez śrutowanie lub frezowanie
• oczyścić zaolejone miejsca i uzupełnić ewentualne ubytki zaprawą żywiczną
• wyrównać całą powierzchnię szpachlówką żywiczną
• oczyścić przeszlifowaną powerzchnię

Tak przygotowaną powierzchnię można pokryć żywicą. Zaleca się zastosowanie co najmniej 2 warstw żywicy. Jej zużycie jest zależne od szorstkości i chłonności podłoża.
Zdecydowanie częściej stosuje się matowe żywice. Wynika to z faktu, że dzięki znikomemu odbijaniu światła posadzka jest optycznie równa. 

Posadzki żywiczne cienkowarstwowe stosowane są w pomieszczeniach z niezbyt intensywnym obciążeniem kołowym (np. samochodowym). Przy większych obciążeniach, a także na pochylniach czy podjazdach stosuje się malowaną posadzkę żywiczną, która wykonana jest w oparciu o żywicę gruntującą posypaną piaskiem kwarcowym. Powierzchnię tą powleka się w fazie końcowej wierzchnią warstwą żywicy. Posadzki te można wykonać z naturalnych pisaków kwwarcowych z barwioną żywicą lub z barwionych kruszyw i bezbarwnej żywicy.

Kolejną grupą posadzek żywicznych są grubowarstwowe wylewne posadzki żywiczne. Znajdują one zastosowanie w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych, które są obciążone obciążonymi wózkami widłowymi z twardym ogómieniem.

Zalety posadzek żywicznych

• zwiększona twardość
• łatwość utrzymania czystości
• możliwość uzyskania dowolnego koloru (wg wzornika RAL)

W celu uzyskania twardszej 2-3 mm warstwy żywicy można wzmocnić ją wzmocnić przez  dodanie mieszanki kwarcowej (piasek kwarcowy i mączka kwarcowa). Należy tak dobrać ilość kruszywa, aby żywica zachowała właściwości samorozlewne a po odpowietrzeniu wałkiem kolczastym utworzyła gładką, lustrzaną powierzchnię.

Wykonanie posadzki żywicznej

Wykonanie posadzki żywicznej samorozlewnej obejmuje następujące czynności:

• przygotowanie podłoża (śrutowanie, piaskowanie itp)
• zagruntowanie podłoża przy jednoczesnym przeszpachlowaniu żywicą istniejących nierówności
• posypanie powierzchni piaskiem kwarcowym o uziarnieniu od 0,4 - 0,8 mm

Systemy posadzek żywicznych

W zależności od systemu:

        w systemie posadzek ze sztywnych żywic epoksydowych:

• wylanie warstwy gr. 2-3 mm samorozlewnej żywicy z odpowietrzeniem,

        w systemie elastycznych posadzek poliuretanowych przekrywających rysy do 0,35 mm:

• wylanie warstwy membrany gr. ok. 1,5 mm z bardzo elastycznej żywicy poliuretanowej z odpowietrzeniem
• wylanie następnego dnia sztywniejszej warstwy z żywicy poliuretanowej bądź epoksydowej gr. 1,5-2 mm z odpowietrzeniem - przeznaczonej pod bezpośrednie obciążenie ruchem pieszym bądź kołowym,

        w systemie posadzek o dużej odporności chemicznej:

• wylanie warstwy membrany gr. ok. 1,5 mm z żywicy poliuretanowo-epoksydowej bądź poliuretanowej z odpowietrzeniem
• wylanie następnego dnia sztywnej warstwy żywicy epoksydowe gr. 1,5-2 mm o ekstremalnie dużej odporności chemicznej

        w systemie posadzek odprowadzających ładunki elektrostatyczne:

• naklejenie samoprzylepnych taśm miedzianych,
• naniesienie wątkiem ok. 100 g/m² czarnej żywicy przewodzącej,
• wylanie w ściśle określonej ilości, barwnej wierzchniej warstwy żywicy epoksydowej (zawierającej włókno węglowe) z odpowietrzeniem tak, aby oporność posadzki R<106 Ohma.

W każdym z w/w systemów można wykonać wersję antypoślizgową (szorstką), jeżeli wymagają tego przepisy Państwowej Inspekcji Pracy poprzez:

• zasypanie ostatniej warstwy żywicy po odpowietrzeniu kruszywem o odpowiedniej granulacji,
• przemalowanie (zamknięcie) powierzchni wysypanej kruszywem barwną żywicą epoksydową bądź poliuretanową - odporną na działanie promieni UV.

W systemie posadzek szorstkich odprowadzających ładunki elektrostatyczne zarówno kruszywo, jak i żywica wierzchnia (zamykająca) muszą mieć zdolność do przewodzenia ładunków elektrostatycznych.

Posadzki żywiczne grubowarstwowe z zapraw żywicznych to jedyne bezspoinowe posadzki do pomieszczeń produkcyjnych „mokrych". W pomieszczeniach produkcyjnych branży spożywczej (takich jak  browary, zakłady mięsne, mleczarnie, itp.), w których posadzki są cały czas mokre, istnieje konieczność wykonania grubszych posadzek żywicznych w formie wodoszczelnych zapraw żywicznych.
W ostatnim dziesięcioleciu XX wieku rozwinęła się technologia wykonania posadzek poliuretanowo-cementowych antypoślizgowych gr. 6 mm (jedno-, bądź dwuwarstwowych) z przeznaczeniem do pomieszczeń mokrych. Posadzki te cechuje bardzo duża odporność chemiczna oraz mechaniczna.
Oprócz posadzek poliuretanowo-cementowych nadal powszechnie wykonuje się również posadzki z bezbarwnych żywic i kolorowych piasków kwarcowych bądź z barwionych żywic i naturalnych piasków kwarcowych. Stosunek zawartości żywicy do mieszanki kwarcowej zależy od rodzaju żywicy i temperatury, w jakiej następuje realizacja posadzki - mieści się w przedziale 1:7 - 1:10 (wagowo).
Piaski kwarcowe muszą być tak dobrane, aby stos okruchowy kruszywa był szczelny, a żywica stanowiła jedynie wypełnienie przestrzeni między ziarnami.
Posadzki te o grubościach powyżej 5 mm cechuje:

•  wysoka odporność mechaniczna (wyższa wytrzymałość na ściskanie i zginanie oraz niższa ścieralność w porównaniu z innymi systemami posadzek żywicznych),
• odporność na związki pochodzenia organicznego,
• krótkotrwała odporność na wysokie temperatury np. przy myciu posadzek gorącą wodą pod ciśnieniem,
• większa pracochłonność w wykonawstwie,
• możliwość układania na pochyłościach bez potrzeby dodawania środka tiksotropowego.

Stosunkowo duża grubość tych posadzek wynika z warunków, w jakich przychodzi im pracować - jeżdżą po nich często wózki widłowe i spadają na nią ciężkie przedmioty.
Na dużych powierzchniach istnieje możliwość zacierania tych posadzek zacieraczkami z łopatkami. Są to jednak dużo lżejsze zacieraczki niż te, które stosuje się do zacierania posadzek betonowych. Ponieważ posadzki te znajdują zastosowanie w pomieszczeniach mokrych, to regułą staje się wykonanie ich w wersji szorstkiej antypoślizgowej.
Technologia robót obejmuje następujące czynności:

• odpowiednie przygotowanie podłoża (śrutowanie, piaskowanie, frezowanie itp.),
• nałożenie wątkiem żywicy gruntującej,
• posypanie piaskiem kwarcowym 0.2-0,7 mm (0.7-1.2 mm) z nadmiarem,
• usunięcie niezwiązanego luźnego piasku kwarcowego.
• ułożenie wodoszczelnej zaprawy żywicznej określonej grubości min 5 mm z ręcznym bądź mechanicznym zatarciem.
• nałożenie wałkiem warstwy żywicy.
• posypanie piaskiem kwarcowym 0.2-0.7 mm (0,7-1.2 mm) z nadmiarem,
• usunięcie niezwiązanego, luźnego piasku kwarcowego.
• przemalowanie (zamknięcie) powierzchni wysypanej kruszywem barwną żywicą.
   

Literatura

• Grzegorz Zając, Nowoczesne posadzki żywiczne, Builder nr 10/2010