Stabilizacja skarpy

Stabilizacja skarpy polega na fizycznym zabezpieczeniiu skarpy przed jej erozją, czyli osuwaniem się. Osuwanie się skarp zachodzi pod wpływem grawitacji, gdy materiał z którego usypana jest skarpa traci swoją spoistość. Czynnikami, które przyspieszają erozję skarp jest woda i wiatr a także brak naturalnego zbrojenia gruntu czyli systemu korzeniowego roślin.

Stabilizację skarpy można wykonać na kilka sposobów. Metoda jaką wybierzemy zależy od:

• wysokości i kąta nachylenia skarpy - im wyższa i bardziej stroma jest skarpa tym ryzyko jej osuwania się i erozji jest wyższe.
• rodzaju gruntu, z którego usypana jest skarpa - spoiste lub stabilne materiały np. zagęszczony tłuczeń nie będą tak podatne na osuwanie się jak piasek czy ziemia.
• jej przeznaczenia - jeśli skarpa stanowi element konstrukcji np. drogi należy ją odpowiednio mocno zabezpieczyć, żeby jej uszkodzenia nie naruszyły drogi. Skarpy na terenach rekreacyjnych, które nie są elementami innych konstrukcji tylko stanowią element krajobrazu nie muszą być stabilizowane przy wykorzystaniu najmocniejszych rozwiązań.
• sposobu wykończenia powierzchni skarpy - skarpy, które mają być pokryte nasadzeniami (krzewy, drzewa) czy być zadarnione przy wykorzystaniu traw są dużo stabilniejsze i mniej podatne na erozję niż te skarpy, na których nie ma roślinności. Naturalny system korzeniowy stanowi swego rodzaju zbrojenie gruntu, które podnosi jego odporność na działanie wody i osiadanie gruntu.

Na podstawie powyższych czynników można wybrać kilka różnych sposobów ustabilizowania skarpy:

• ułożenie geowłókniny i geosiatki komórkowej na zboczu skarpy - jest to sprawdzona metoda. Polega ona na ułożeniu na wyprofilowanej skarpie geowłókniny, a następnie rozłożeniu na niej odpowiedniej geosiatki komórkowej (geokraty). Następnie komórki geokraty wypełnia się materiałem końcowym, którym chcemy, żeby skarpa była pokryta. Rozwiązanie to pozwala ustabilizować i zabezpieczyć bardzo wysokie i strome zbocza. Istotne jest tutaj dobranie odpowiedniej geokraty. Ogólna zasada mówi, że im wyższa geokrata o gęstszej struturze komórkowej tym większą i bardziej stromą skarpę będzie mogła umocnić.
• ułożenie siatki i geokraty na skarpie - rozwiązanie to jest analogiczne jak to z użyciem geowłókniny. Różnica polega na tym, że odpowiednio dobrana siatka (jako warstwa spodnia) zapewni lepszy rozrost roślinności, którą będzie można obsiać zbocze. Będziemy mogli zatem uzyskać efekt hybrydowej stabilizacji - zbrojenie gruntu będzie wykonane za pomocą geosyntetyków a wierzchnia warstwa ziemi uprawnej będzie mogła być obsiana trawami lub obsadzona krzewami i mniejszą roślinnością.
• usypanie skarpy z wykorzystaniem muru oporowego - jest to najkoszotwniejsze rozwiązanie, ponieważ więże się ułożeniem od kilku do kilkunastu warstw geosiatki komórkowej jedna na drugiej. Rozwiązania takie stosuje się, gdy potrzebujemy zabezpieczyć najbardziej wymagające tereny - nasypy drogowe, zbocza przy jezdniach, mostach lub wokół budynków.
• stabilizacja skarpy z wykorzystaniem materiałów biodegradowalnych - geosiatki i/lub biowłókniny z nasionami traw. Rozwiązania tego typu stają się obecnie coraz powszechniejsze ze względu na swój ekologiczny charakter. Wykorzystywane do tego celu są maty kokosowe, siatki jutowe, czy bardzo ciekawe biowłókniny z wszytymi nasionami traw.