Stosowanie opisanych w tym rozdziale technik konstruk­cyjnych pozwala na wznoszenie obiektów o zewnętrz­nych wymiarach niemal równych granicom działki bu­dowlanej.

Voltex jest najefektywniejszym sposobem izolo­wania przeciwwodnego budowli, gdy stałe obu­dowy wykopów fundamentowych pełnią jedno­cześnie rolę deskowania konstrukcji. Są to: ścianki berlińskie, ścianki z grodzic stalowych, ścianki szczelino­we i ścianki z pali wierconych, itp.

Izolację Voltex na stałych obudowach wykopu, układa się ciemniejszą stroną (tkaniną) do instalującego.

W poszczególnych przypadkach należy zapoznać się z odpowiednimi punktami tego rozdziału, za­wierającymi informacje dotyczące przygotowania podłoża i szczegółowych wskazówek instalacyj­nych.Po ułożeniu Voltexu na obudowie wykopu i zabetono­waniu ściany konstrukcyjnej obiektu osiąga się powiąza­nie Voltexu ze ścianą. Stosując Voltex na ścianie wyko­pu można wykonywać ściany konstrukcyjne metodami natryskowymi. Torkret należy nakładać wówczas w kie­runku zgodnym z zakładami Voltexu tak, aby nie dosta­wał się pomiędzy założone pasma i nie pooddzielał ich.

2.1 Ogólne zasady układania na obudowach

Sąsiednie pasma Voltexu układa się na zakład co naj­mniej 10 cm i przytwierdza do obudowy gwoździami o szerokich łbach, w rozstawie co ok. 30 cm. W warunkach braku naporu wody, pierwsze pasmo Vol-texu instaluje się poziomo, na samym dole obudowy wykopu (rys. A 2.1).

W warunkach występowania ciśnienia hydrostatyczne­go, Voltex instalowany pionowo powinien łączyć się na zakład z Voltexem wychodzącym spod płyty na co naj­mniej 30 cm (rys. A 2.2). W przypadkach, gdy ciśnienie hydrostatyczne przekracza 15 m słupa wody, należy skonsultować się z dystrybutorem w sprawie szczegóło­wych zaleceń instalacyjnych.

Dla przeprowadzenia przez izolację z Voltexu przenikają­cych ją przewodów instalacyjnych i głowic ściągów ko­twiących, w Voltexie należy dokonać stosownych wycięć. Po dokładnym dopasowaniu Voltexu, miejsce styku nale­ży zaszpachlować Bentosealem, całkowicie wypełniając wolne przestrzenie pomiędzy przenikającym elementem a wyciętym Voltexem (rys. A 2.4). W przypadku przejścia zwartej grupy przewodów, wycinanie w Voltexie każde­go z nich jest niewłaściwe. W takim przypadku powinno się raczej dokonać wycięcia zewnętrznego obrysu tej ba­terii przewodów, a przestrzeń między nimi pokryć war­stwą Bentosealu, o grubości min. 2 cm, sięgającą na każ­dą rurę.



Rys. A 2.1. Układanie Voltexu od dołu obudowy wykopu (warunki bez naporu wody).



Rys. A 2.2. Ciągłe przejście Voltexu układanego poziomo, na ściankę (przy naporze wody).


Wszystkie głowice ściągów kotwiących należy pokryć warstwą Bentosealu o grubości nie mniejszej niż 2 cm i sięgającą na Voltex co najmniej 5 cm.

Na zaszpachlowaną głowicę ściągu nakłada się łatę wy­ciętą z osobnego kawałka Voltexu (rys. A 2.3), której za­kłady z Voltexem zasadniczym nie powinny być mniejsze niż 15 cm. (Uwaga: w nakładanej łacie, ze względu na wypukłość głowicy, należy wykonać nacięcie w kształcie litery „X" a potem dokładnie je zaszpachlować).

Pasma Voltexu należy zakładać na siebie na min. 10 cm, a zakłady końcowe pasm, wynoszące co najmniej 30 cm, powinny być wzajemnie poprzesuwane (rys. A 2.8).

Układanie Voltexu należy zakończyć przy poziomie gruntu. Po wykonaniu ściany, górną krawędź Voltexu należy docisnąć listwą drewnianą lub metalową, przybi­janą gwoździami co 30 cm. Zaleca się użycie, razem z li­stwą, 30 cm pasa z folii odpornej na ultrafiolet. Wierzch listwy i Voltexu należy pokryć warstwą Bentosealu o sze­rokości 5 cm i grubości 1 cm. Uwaga: gdy zaistnieje ta­ka konieczność, należy odkopać i usunąć kilka desek po­szycia ścianki, aby odsłonić miejsce wykończenia. (Por. rysunki A 2.13, 2.14 i 3.11-3.15).



Rys. A 2.3. Szczegół izolacji głowicy ściągu kotwiącego.