Wytrzymała geowłóknina drogowa to geosyntetyk o wysokiej odporności na rozciąganie i odpornością na przebicia. Właściwości te są ważne, ponieważ geowłóknina jest stosowana w budownictwie drogowym jako element wzmacniający podłoże i zapobiegający sufozji i erozji.
Głównymi czynnikami wpływającymi na wytrzymałość geowłókniny są:
- Materiał, z którego jest wykonana. Najczęściej stosowanymi materiałami są polipropylen (PP) i poliester (PET). Geowłókniny wykonane z tych materiałów charakteryzują się wysoką wytrzymałością mechaniczną.
- Gęstość. Geowłókniny o wyższej gęstości są bardziej wytrzymałe niż geowłókniny o niższej gęstości.
- Wzmocnienie. Geowłókniny wzmocnione dodatkowymi warstwami lub nićmi są bardziej wytrzymałe niż geowłókniny bez wzmocnienia.
W Polsce najczęściej stosowana jest geowłóknina drogowa o gramaturze 200-300 g/m2. Geowłókniny o takiej gramaturze zapewniają odpowiednią wytrzymałość i odporność na przebicia.
Do wytrzymałych geowłóknin drogowych należą między innymi:
- Geowłóknina drogowa PP 200 g/m2 - wykonana z polipropylenu, charakteryzuje się wysoką wytrzymałością mechaniczną i odpornością na przebicia.
- Geowłóknina drogowa PET 300 g/m2 - wykonana z poliestru, charakteryzuje się bardzo wysoką wytrzymałością mechaniczną i odpornością na przebicia.
Geowłókniny te są stosowane w budownictwie drogowym do wzmacniania podłoża, zapobiegania erozji, a także w systemach drenażowych.