Geowłóknina filtracyjna

Geowłóknina filtracyjna to płaski geosyntetyk wykorzystywany w inżynierii geotechnicznej, pełniący kluczową rolę w stabilizacji gruntów oraz ochronie konstrukcji inżynierskich. Wykonana z włókien syntetycznych lub naturalnych, takich jak polipropylen, poliester czy włókna celulozowe, geowłóknina zapewnia efektywne rozwiązania filtracyjne i separacyjne w różnorodnych projektach budowlanych.

Geowłókniny filtracyjne używana są głównie do zapobiegania migracji drobnych cząstek ziemi, np. w systemach drenażowych, jak również oddzielania różnych warstw gruntu o różnej granulometrii. Działa jako bariera dla ziaren gruntu, zapobiegając ich przenikaniu z jednej warstwy do drugiej, jednocześnie umożliwiając przepływ wody.

Geowłókniny - poliestrowe, polipropylenowe, filtracyjne, drenażowe, separacyjne, ochronne i wzmacniające.

• Typar - geowłókniny Du Pont
• Drefon
• Polyfelt
• Geofort
• Biowłókniny
• Tipptex
• Canvalan
• Timgeo
• Altex

Właściwości i parametry techniczne geowłókniny filtracyjnej

• Funkcja filtracji: Geowłóknina umożliwia swobodny przepływ wody przez swoją strukturę, jednocześnie zatrzymując cząstki gruntu. Zapobiega to erozji oraz zamulaniu warstw drenażowych.

• Funkcja separacji: Oddziela różne warstwy materiałów gruntowych, uniemożliwiając ich mieszanie się. Dzięki temu zwiększa się nośność i trwałość konstrukcji.

• Wytrzymałość mechaniczna: Odporna na rozciąganie, przebicia i ścieranie, co pozwala na stosowanie jej w trudnych warunkach terenowych.

• Odporność chemiczna i biologiczna: Włókna syntetyczne są niewrażliwe na działanie substancji chemicznych obecnych w gruncie oraz na degradację biologiczną.

• Stabilność termiczna: Zachowuje właściwości w szerokim zakresie temperatur, co jest istotne przy zmiennych warunkach klimatycznych.

• Gramatura - np. Geowłóknina filtracyjna 200 g/m2

Zastosowania w inżynierii geotechnicznej geowłókniny filtracyjnej

• Budowa dróg i autostrad: Geowłóknina pełni funkcję separacyjną między warstwą gruntową a kruszywem, zwiększając trwałość nawierzchni i zapobiegając powstawaniu kolein.

• Konstrukcje hydrotechniczne: Stosowana w budowie zapór, wałów przeciwpowodziowych i kanałów, chroni przed erozją hydrauliczną i zapewnia stabilność konstrukcji.

• Systemy drenażowe: Wykorzystywana jako filtr w systemach odwadniających, zapobiega zamulaniu drenaży i zapewnia efektywne odprowadzanie wody.

• Stabilizacja nasypów i skarp: Wzmacnia struktury gruntowe, redukując ryzyko osuwisk i deformacji terenu.

• Ochrona geomembran: Działa jako warstwa ochronna dla geomembran w aplikacjach uszczelniających, takich jak składowiska odpadów czy zbiorniki wodne.

Rodzaje geowłóknin filtracyjnych

• Nietkane geowłókniny igłowane: Włókna są mechanicznie łączone poprzez nakłuwanie, co tworzy trójwymiarową, przepuszczalną strukturę o wysokiej porowatości.

• Geowłókniny tkane: Włókna splecione w regularny wzór zapewniają wyższą wytrzymałość na rozciąganie, przy zachowaniu odpowiednich właściwości filtracyjnych.

• Geowłókniny termicznie zgrzewane: Włókna łączone są poprzez zgrzewanie termiczne, co skutkuje gładką powierzchnią i zwiększoną wytrzymałością mechaniczną.

Zalety stosowania geowłókniny filtracyjnej

• Efektywność funkcjonalna: Połączenie funkcji filtracji i separacji w jednym materiale upraszcza konstrukcję i obniża koszty realizacji projektów.

• Trwałość i niezawodność: Długotrwała odporność na czynniki zewnętrzne zapewnia stabilność konstrukcji przez wiele lat.

• Łatwość instalacji: Lekka i elastyczna, może być szybko i sprawnie zainstalowana bez konieczności użycia specjalistycznego sprzętu.

• Ekonomiczność: Redukcja konieczności napraw i konserwacji przekłada się na oszczędności w cyklu życia inwestycji.

• Ochrona środowiska: Zmniejszenie erozji gleby i kontrola przepływu wód gruntowych pozytywnie wpływają na ekosystemy lokalne.

Proces instalacji

1. Przygotowanie podłoża: Usunięcie kamieni, korzeni i nierówności powierzchni, aby zapobiec uszkodzeniu geowłókniny.

2. Rozłożenie geowłókniny: Układanie materiału na przygotowanym terenie z zachowaniem zakładek między arkuszami (zwykle 30–50 cm) w celu zapewnienia ciągłości.

3. Łączenie i zabezpieczanie: W razie potrzeby zastosowanie zszywek, klejów lub zgrzewania dla dodatkowego wzmocnienia połączeń.

4. Nakładanie kolejnych warstw: Ostrożne umieszczenie materiałów budowlanych na geowłókninie, unikając jej przemieszczenia.

5. Zagęszczenie: Delikatne zagęszczenie warstw powierzchniowych zgodnie ze specyfikacją projektu.

Normy i wytyczne

• PN-EN ISO 10318: Geosyntetyki – Terminologia, definicje, symbole i jednostki.

• PN-EN 13249: Geotekstylia stosowane w budownictwie drogowym i kolejowym – Wymagania.

• Wytyczne projektowe: Zastosowanie geowłóknin powinno być zgodne z wytycznymi projektowymi oraz specyfikacjami technicznymi dostarczonymi przez producenta.