Właściwości geowłóknin na bazie Typar

Na całym świecie prowadzone były na szeroką skalę badania w celu określenia wydajności filtracyjnej geowłóknin, poprzez przyporządkowanie uziarnienia drenowanego gruntu i warunków hydraulicznych do rozkładu wielkości porów oraz wodoprzepuszczalności geowłókniny. Najważniejsze cechy filtra z geowłókniny toparametry: charakterystyczny rozmiar porów oraz wodoprzepuszczalność k. Parametr odpowiada umownej średnicy do gruntu przechodzącego przez produkt. Charakterystyka rozkładu wielkości porów jest uzyskiwana przez zastosowanie jednej z technik przesiewania. Na podstawie wyników tych badań można stworzyć krzywą rozkładu wielkości porów dla geowłókniny. Z takiej krzywej można odczytać wielkości parametru
Współczynnik filtracji k [m/s] opisuje przepływ wody prostopadle do płaszczyzny geowłókniny. Struktura geowłókniny mocno wpływa na jej wodoprzepuszczalność pod naciskiem. Aby ocenić przydatność różnych produktów o różnych strukturach, najlepiej porównać przepuszczalność pod naciskiem. Poniższy rysunek  pokazuje jak przepuszczalność ściśliwej, grubej nietkanej geowłókniny zmienia się pod naciskiem, w porównaniu z wstępnie skompresowaną geowłóknin TYPAR SF.

Innym sposobem opisu przepuszczalności geowłókniny jest określenie jej przewodności hydraulicznej lub natężenia przepływu przy określonym poziomie naprężeń normalnych i danej różnicy ciśnień słupa wody [(l/m•s)].
Co najważniejsze, przepuszczalność geowłókniny powinna być wyższa niż gruntu, aby nie zmniejszać natężenia.